گراهام کی مایلز – اخبار فناوری

«چی در یخچال شما» جایی است که طرفداران خیابان ونکوور در مورد کنسرت‌های متحول کننده زندگی، آلبوم‌های مورد علاقه‌شان، و مهم‌تر از همه، آنچه در یخچال‌های سفارشی ۲۰.۶ فوت مکعبی آن‌ها در کنار سس کچاپ هاینز نشسته می‌پرسند.

در بازجویی

گراهام کی مایلز

شما کی هستید؟

من می بینم که ما فوراً به وجود خواهیم آمد، و من دوست دارد او او. من خیلی چیزها هستم: یک هنرپیشه آموزش دیده توسط وزارت امور خارجه، آموزش دهنده صدا و حرکت، روزنامه نگار مستقل موتور سیکلت، نسل سوم اوکراینی، جمینی، پدر گربه وفادار، و به صورت کامل یک رمانتیک ناامید اما چیزی که من را به اینجا رساند احتمالا رهبر یک گروه هوی متال به نام سیزده بز است.

ما یک رکورد داریم که اکنون نامیده می شود بردگان تاریک بیرونیو اگر صداهای بلند را دوست دارید، حتماً باید آن را اینجا بررسی کنید.

حزب اول

در کودکی، هر تابستان با پدر و مادر و برادر کوچکم به فستیوال فولک کلگری می رفتم، اما اولین نمایش راک من در کلاس دهم، Down System در Saddledome بود. سال ۲۰۰۵ بود. مسحور کردن من فقط بیرون رفتم و ویدیو را دیدم BYOB بارها از تلویزیون پخش شد و کاملا مجذوب شد. این افراد با استفاده از ضرب آهنگ‌های تراش و آهنگ‌های محلی ارمنی که با گیتارهای الکتریک کوک‌شده نواخته می‌شد، چیزی را ساختند که اساساً آگیت‌پراپ دادائیستی بود – این برخلاف سنت‌های ترانه‌سرایی فولکلور بود. و هر روند فلزی در آن زمان، و این آن را به هیجان انگیزترین چیزی تبدیل کرد که یک گراهام نوجوان تا به حال دیده بود. من پدرم را به نمایش بردم و بعد از آن سال ها از او مراقبت کردم.

کنسرت زنده

Gigantour 2008 در Stampede Corral در کلگری – با Megadeth، In Flames، Children of Bodom، Job for a Cowboy و High Fire. من تازه دبیرستان را تمام کرده بودم و فکر می کردم که یک آسیب مغزی کوچک به من کمک می کند تمام ریاضیاتی را که یاد گرفته بودم فراموش کنم. بنابراین من بزرگ‌ترین و خشن‌ترین مرد را در سوراخ پیدا کردم – مردی کچل با وزن بیش از ۳۰۰ پوند که می‌توانست راه خروجی برای فرشتگان جهنمی باشد – و با تمام چیزهایی که در طول “Wake Up Dead” داشتم به بدنش زدم. او تکان نخورد. مچ دستش را طوری تکان داد که انگار به پشه ای برخورد کرده بود و مرا در یک گودال آبجو کهنه برگرداند. سپس گروه به “Ashes In Your Mouth” رفتند و همان مرد مرا برد تا در موج سواری به من کمک کند. در آن لحظه می دانستم که افرادم را پیدا کرده ام.

سه رکورد برتر

میخ نه اینچی گرداب این رکورد در تمام زندگی ام با من صحبت کرده است. از بیرون بسیار زشت است، اما ملودی‌های زیر بازخورد و لایه‌های ایستا به طرز وحشتناکی زیبا هستند – یادآوری با توجه به زباله‌های روی سطح بسیاری از اشیاء با ارزش.

برای من، ناین اینچ نیلز همیشه صدای مبارزه برای برقراری ارتباط معنادار با دیگران با وجود آسیب های اجتناب ناپذیر وجود بوده است. دردناک و دشوار و اغلب وحشتناک است – اما آن لحظات کوتاهی که قبل از اینکه همه چیز به هرج و مرج برگردد، با تکه‌ای از چیزی ناب و واضح روبرو می‌شوید، ناهماهنگی را در متن قرار می‌دهد و معنا پیدا می‌کند.

رمزگذاری هیچ چیز خیلی بدی نیست آیا می توانیم برای محتوای کانادایی اطلاعاتی به دست آوریم؟ تا جایی که به من مربوط می شود، این رکورد هنوز معیارهای خشونت را در موسیقی تعیین می کند. مجبور شدم حدوداً شش بار آن را پخش کنم تا اینکه بالاخره شروع به شنیدن آهنگ‌های واقعی کردم – در این مرحله، شما زیاد به آن گوش نمی‌دهید. احساس کنید چون اجراها و تولیدات بسیار غیرعادی و خام هستند. انرژی باند به تنهایی از بین می رود – و پس از آن، هنگامی که متوجه شدید که چه کار می کند، باید فک خود را از روی زمین بلند کنید تا بتوانید دوباره آن را رها کنید.

هیچ چیز خیلی بدی نیست من اسیر نوازندگان تقریباً ماوراء طبیعی هستم که خود را تا مرز توانایی های خود پیش می برند. به نظر می رسد هر لحظه چرخ ها جدا می شوند و همه چیز به هم می ریزد، اما نه. ساختن چیزی بلندپروازانه و متفکرانه در عین مقاومت در برابر وسوسه ارزشمند بودن با آن، ستودنی است.

بسیاری از هنرمندان دوست دارند ایده های خوب خود را در یک بشقاب نقره ای ارائه دهند تا نتوان آنها را از دست داد – اما این می تواند ناشی از عدم اعتماد به توانایی کار شما برای صحبت کردن باشد و همچنین می تواند به هوش مخاطبان شما توهین کند. خلق هنری که امکان تفسیرهای متعدد را فراهم کند و مردم را به چالش بکشد، چیز خوبی است. این باعث می شود آنها بهره وری بیشتری داشته باشند، که به نوبه خود باعث می شود چیزی که شما ایجاد کرده اید یکبار مصرف کمتر شود. فکر می‌کنم این بخش بزرگی از این است که چرا دث متال بیش از سه دهه بعد همچنان برای من یک سبک سکسی به نظر می‌رسد – و چرا این آلبوم هوی متال هنوز یکی از بهترین‌ها است.

التون جان خداحافظ جاده آسفالت زرد به هر حال، موسیقی همیشه وقتی بهتر است که سه چیز داشته باشد: داستان گویی جذاب، قلاب های جذاب و استعداد دراماتیک. پس مشخص است که بین این رکورد و ستاره دریایی با هات داگ با طعم شکلات و آب. من به دو دلیل با التون رفتم: مادرم او را دوست دارد و من نمی توانم از Love Lies Bleeding عبور کنم. نه گریه، نه حرفی، نه هردو. من می‌خواهم گروه ما یک کاور دث متال برای آن آهنگ بسازد، و می‌خواهم همه قبل از من آن را بشنوند و بدانند که دلشان برای من تنگ شده است. من آدم سالمی هستم.

ویدیوی مورد علاقه همیشه

دیوید بووی “من از آمریکایی ها می ترسم” برای کسانی که او را ندیده‌اند، بووی در حال تعقیب در خیابان‌های منهتن توسط ترنت رزنور نشان داده می‌شود که ممکن است زاییده تخیل پارانوئید او باشد یا نباشد. دیدن بووی و رزنور روی پرده با هم واقعاً سرگرم کننده است، و هر دوی آنها واقعاً بازیگران خوبی هستند، بنابراین می توانند تنش بین شخصیت های خود را منتقل کنند و با کمی بیشتر از حالات چهره و زبان بدن، یک حس واقعی ترس ایجاد کنند. این واقعیت که آن‌ها می‌توانند ویدیو را بسیار ناراحت‌کننده جلوه دهند – حتی با وجود اینکه هیچ ترسناکی وجود ندارد و بیشتر آن در روز روشن فیلم‌برداری می‌شود – گواهی واقعی بر این است که وقتی به یک داستان متعهد هستید چه کاری می‌توانید انجام دهید. گفتن

زمانی که ویدیوی اکشن زنده را برای آهنگمان «Servant of the Outer Dark» که اواخر تابستان منتشر خواهد شد، فیلمبرداری کردیم، رویکردی مشابه داشتیم. راب فیتز-جرالد (ترانه سرای اصلی دیگر ما) من دو شخصیت را در یک فیلم کوتاه ترسناک که با اجرای گروه همراهی می‌شود بازی می‌کنم – بنابراین بخشی از ویدیوی متال است، بخشی از فیلم هنری به سبک A24. تهیه کنندگان ما آلیسون هال و ناسا عارف هستند.فریکس، آینه، بیوگرافی جین ایراز کوروساوا گرفته تا آری استر از همه الهام گرفته شده است و من تعجب نمی کنم اگر این ویدیو روی آنها نیز تأثیر بگذارد.

در یخچال شما چیست؟

چهار قوطی نخود باز نشده. من می دانم که آنها نیازی به رفتن به یخچال ندارند، اما من در این زمستان واقعاً افسرده شده ام و چند ماه است که آن را تمیز نکرده ام. وقتی بالاخره خودم را جمع کردم، تمام یخچال را تمیز کردم و همه چیز را پرت کردم واقعاً نفرت انگیز بود – اما بعد خالی و متروک به نظر می رسید. بنابراین من تنها غذای دست نخورده آپارتمان را در آن زمان که نخود بود برداشتم و در قفسه بالایی گذاشتم. در این مرحله کاملاً نمادین است – یادآوری اینکه گاهی اوقات، خلاء را پر می کند یه چیزی مهمتر از پرکردن آن با به اصطلاح «راست» است. در نهایت هوموس آماده است. حالا هر بار که او را می بینم لبخند می زنم.

نصف بطری خالی زنجبیل خشک کانادایی. دوستی که مدتی است ندیده ام او را آنجا گذاشته است و امیدوارم به خاطر او برگردند.

گربه ی من به محض اینکه در را باز کردم، پرید داخل. او هم مثل من دوست دارد باحال تر باشد.

می توانید ۱۳ بز را بررسی کنید بردگان تاریک بیرونی در Apple Music، Spotify و YouTube.

بیشتر